RE: uprawa warzyw
Inną metodą jest bardzo dokładne rozdrobnienie kłączy, tak by zawierały jak najmniejszą ilość składników pokarmowych potrzebnych do wzrostu nowych roślin, a następnie ich głębokie przyoranie. Wówczas wyrastające z odcinków kłączy źdźbła pojawiają się później na powierzchni gleby, a część z nich nawet ginie ze względu na brak powietrza. Przyorywanie kłączy perzu w celu pozbawienia ich dostępu powietrza najlepiej wykonywać jesienią podczas głębokiej orki.W walce z perzem dobry efekt przynosi uprawa pól kilka razy w roku. Jest to oczywiście uzależnione od warunków glebowych i pogodowych oraz długości okresu wegetacyjnego. Stwierdzono na przykład, że uprawa dwóch mieszanek pastewnych po sobie, a następnie zboża ozimego, sprawia, że perz ginie. Mieszanki pastewne poprawiają strukturę gleby dzięki głębokiemu systemowi korzeniowemu, a także hamują wzrost perzu w wyniku zacienienia. Nie tylko uprawa gęstych mieszanek roślin pastewnych, ale także stosowanie wsiewek stanowi jedną z metod walki z perzem. Należy zwrócić uwagę na gęstość uprawy, gdyż perz może się silnie rozprzestrzeniać w przerzedzonych zasiewach.
Powyższe przykłady walki z perzem dowodzą, że jest ona możliwa również w gospodarstwach, w których nie stosuje się środków chemicznych do walki z tym uciążliwym chwastem. Wymaga to oczywiście wielu zabiegów mechanicznych, co niestety zwiększa pracochłonność upraw.
Perz właściwy jest żywicielem wielu szkodników (ploniarka zbożówka, niezmiarka paskowana, rolnica zbożówka) oraz gospodarzem grzybów chorobotwórczych (mączniak właściwy, rdza żółta i rdza źdźbłowa). Występując masowo na plantacji kukurydzy potrafi pobrać 110 kg azotu, 20 kg fosforu i 70 kg potasu, z czego ponad połowę składników pokarmowych wykorzystuje w pierwszej połowie lata.Inną metodą jest bardzo dokładne rozdrobnienie kłączy, tak by zawierały jak najmniejszą ilość składników pokarmowych potrzebnych do wzrostu nowych roślin, a następnie ich głębokie przyoranie. Wówczas wyrastające z odcinków kłączy źdźbła pojawiają się później na powierzchni gleby, a część z nich nawet ginie ze względu na brak powietrza. Przyorywanie kłączy perzu w celu pozbawienia ich dostępu powietrza najlepiej wykonywać jesienią podczas głębokiej orki.W walce z perzem dobry efekt przynosi uprawa pól kilka razy w roku. Jest to oczywiście uzależnione od warunków glebowych i pogodowych oraz długości okresu wegetacyjnego. Stwierdzono na przykład, że uprawa dwóch mieszanek pastewnych po sobie, a następnie zboża ozimego, sprawia, że perz ginie. Mieszanki pastewne poprawiają strukturę gleby dzięki głębokiemu systemowi korzeniowemu, a także hamują wzrost perzu w wyniku zacienienia. Nie tylko uprawa gęstych mieszanek roślin pastewnych, ale także stosowanie wsiewek stanowi jedną z metod walki z perzem. Należy zwrócić uwagę na gęstość uprawy, gdyż perz może się silnie rozprzestrzeniać w przerzedzonych zasiewach.
Powyższe przykłady walki z perzem dowodzą, że jest ona możliwa również w gospodarstwach, w których nie stosuje się środków chemicznych do walki z tym uciążliwym chwastem. Wymaga to oczywiście wielu zabiegów mechanicznych, co niestety zwiększa pracochłonność upraw.
Perz właściwy jest żywicielem wielu szkodników (ploniarka zbożówka, niezmiarka paskowana, rolnica zbożówka) oraz gospodarzem grzybów chorobotwórczych (mączniak właściwy, rdza żółta i rdza źdźbłowa). Występując masowo na plantacji kukurydzy potrafi pobrać 110 kg azotu, 20 kg fosforu i 70 kg potasu, z czego ponad połowę składników pokarmowych wykorzystuje w pierwszej połowie lata.
|
Ta społecznościowa platforma wymiany idei i informacji opiera się w całości na oprogramowaniu współtworzonym społecznie. Nie jest powiązana z żadną grupą kapitałową oraz istnieje bez finansowej pomocy rządowej.