07.06.2012, 09:50
Jak założyć hodowlę kury zielononóżki kuropatwianej?
Autor: Projekt "Dajmy sobie pracę - Ekoszansa"
Ze względu na charakterystyczne „galicyjskie” ubarwienie, kury zielononóżki były utrzymywane w polskich gospodarstwach. Posiadanie ich było wyrazem patriotyzmu gospodarza.
W okresie międzywojennym, po odzyskaniu niepodległości, zielononóżki kuropatwiane stały się niemal rasą „kultową” - jako „przetrwała” polska rasa. Pierwsze wzmianki o niej pochodzą z czasopisma „Hodowca drobiu”, z artykułu Bronisława Obfidowicza z 1879 r. Kurę tą, na krajowej wystawie we Lwowie w 1894 r. po raz pierwszy wystawiono pod nazwą „zielononóżka”.
Kura ta zaliczana jest do rasy ogólnoużytkowej. Jest stosunkowo lekka, osiąga wagę do 2 kg. Charakteryzuje się zielonkawą barwą skoków i kuropatwianym upierzeniem, wytrzymałością na niskie temperatury, dość wysoką nieśnością, posiada dobre cechy mateczne, doskonale potrafi wykorzystywać warunki naturalne.
Średnia nieśność zielononóżek określana jest na 150-180 jaj o masie 55-58 g. Ponieważ kura ta sprawdza się w chowie drobnostadkowym (do 350 szt. – powyżej tej liczby kury się nie rozpoznają, traktują się jako obce osobniki) nadaje się do chowu w małych i średnich gospodarstwach. Nie wykorzystuje się jej w chowie bezwybiegowym, w zamkniętych i zagęszczonych kurnikach. Czynnik ten był jedną z przyczyn zmniejszania się liczebności zielononóżek.
Do lat 60-tych były utrzymywane w gospodarstwach na terenie całej Polski, w latach 70-tych, w okresie rozwoju wielkich ferm praktycznie zaprzestano chowu ze względu na brak dostosowania tych kur do chowu wielkostadnego i bezwybiegowego.
Zielononóżka wymaga zapewnienia wybiegów – pastwisk, sadów, łąk. Potrafi oddalać się od kurnika do 1 km i wracać na noc. Jaja kur zielononóżek mają obniżoną o 30 proc. zawartość cholesterolu, a mięso najniższą zawartość tłuszczu surowego. Ze względu na te walory istnieje możliwość wykorzystywania jaj i mięsa do produkcji żywności ”markowej”, o wysokiej jakości.
W ostatnich latach jest to kura dość popularna, z pewnością dzięki podejmowanym działaniom na rzecz ochrony rodzimych ras zwierząt. Pierwsze programy zachowania rodzimych ras drobiu, tworzone przez Instytut Zootechniki i później Zootechniczny Zakład Doświadczalny Chorzelów koło Mielca, pochodzą z 1972 r.
Autor: Projekt "Dajmy sobie pracę - Ekoszansa"
Ze względu na charakterystyczne „galicyjskie” ubarwienie, kury zielononóżki były utrzymywane w polskich gospodarstwach. Posiadanie ich było wyrazem patriotyzmu gospodarza.
W okresie międzywojennym, po odzyskaniu niepodległości, zielononóżki kuropatwiane stały się niemal rasą „kultową” - jako „przetrwała” polska rasa. Pierwsze wzmianki o niej pochodzą z czasopisma „Hodowca drobiu”, z artykułu Bronisława Obfidowicza z 1879 r. Kurę tą, na krajowej wystawie we Lwowie w 1894 r. po raz pierwszy wystawiono pod nazwą „zielononóżka”.
Kura ta zaliczana jest do rasy ogólnoużytkowej. Jest stosunkowo lekka, osiąga wagę do 2 kg. Charakteryzuje się zielonkawą barwą skoków i kuropatwianym upierzeniem, wytrzymałością na niskie temperatury, dość wysoką nieśnością, posiada dobre cechy mateczne, doskonale potrafi wykorzystywać warunki naturalne.
Średnia nieśność zielononóżek określana jest na 150-180 jaj o masie 55-58 g. Ponieważ kura ta sprawdza się w chowie drobnostadkowym (do 350 szt. – powyżej tej liczby kury się nie rozpoznają, traktują się jako obce osobniki) nadaje się do chowu w małych i średnich gospodarstwach. Nie wykorzystuje się jej w chowie bezwybiegowym, w zamkniętych i zagęszczonych kurnikach. Czynnik ten był jedną z przyczyn zmniejszania się liczebności zielononóżek.
Do lat 60-tych były utrzymywane w gospodarstwach na terenie całej Polski, w latach 70-tych, w okresie rozwoju wielkich ferm praktycznie zaprzestano chowu ze względu na brak dostosowania tych kur do chowu wielkostadnego i bezwybiegowego.
Zielononóżka wymaga zapewnienia wybiegów – pastwisk, sadów, łąk. Potrafi oddalać się od kurnika do 1 km i wracać na noc. Jaja kur zielononóżek mają obniżoną o 30 proc. zawartość cholesterolu, a mięso najniższą zawartość tłuszczu surowego. Ze względu na te walory istnieje możliwość wykorzystywania jaj i mięsa do produkcji żywności ”markowej”, o wysokiej jakości.
W ostatnich latach jest to kura dość popularna, z pewnością dzięki podejmowanym działaniom na rzecz ochrony rodzimych ras zwierząt. Pierwsze programy zachowania rodzimych ras drobiu, tworzone przez Instytut Zootechniki i później Zootechniczny Zakład Doświadczalny Chorzelów koło Mielca, pochodzą z 1972 r.